How should the Sustainable Development Goals be addressed?Transport and infrastructure development & Eradication of unemployment and poverty.

It is a fact that we all know that since the beginning of human civilization, man has always made efforts towards development through various ups and downs, but it was only limited to economic development. In the journey of economic development, a lot of attention was paid to the social and environment after the Second World War, when the countries were declining economically. Accordingly, in 1983, the concept of sustainable development was presented for the first time by the report of the United Nations Brundtland Commission.

The concept of sustainable development, which was presented as a multidimensional concept based on the three pillars of environment, society and economy, has been provided an official definition in 1983 by the Brundtland Commission’s report called “Our Common Future”, although scholars have provided various definitions.

Sustainable development is development that meets the needs of the present without impeding the ability of future generations to meet their own needs.

History Of SD · What Is Sustainable Development · Sustainable Development Commission

This development is expected to be a long-term program that goes beyond short-term growth. Based on this, under the United Nations Development Program in September 2015, at the annual meeting of the United Nations, 193 countries agreed to adopt 17 sustainable development goals and 169 objectives that both developed and developing countries should achieve in the next 15 years as a 2030 agenda.

Although the challenge of achieving these goals applies equally to every state at every level of society, the way to address them may differ from state to state due to reasons such as population, distribution of natural resources, economy, and size of the state. However, here we focus primarily on how a state should address its first objective and ninth objective.

The 2030 Agenda for Sustainable Development and its Sustainable Development Goals recognize sustainability as the foundation of the international cooperation framework. As a first step, they made the eradication of all forms of extreme poverty from the world, which was the leading cause of social and environmental degradation experienced by global countries in the past decades, the first and foremost goal of the new millennium. According to the United Nations, extreme poverty is defined as living on less than US$1.90 per day.Although poverty has been reduced to a relatively low level after the Second World War and the World Index of 2015, there are still groups of people struggling for basic human needs scattered around the world. As of 2015, there are more than 700 million people living in extreme poverty. The first goal aims to eliminate the number of people living on less than $1.25 a day by 2030.

To eradicate poverty and unemployment in any state, development should be made in several areas. Because the concept of poverty is a concept associated with various aspects. First, these vulnerable people need to be equipped with a secure source of income. For that, job opportunities should be created, and the economy should be strengthened so that more investments flow into the areas where more job opportunities are created. To build a skilled workforce for the labor force deficient areas, the people should be directed towards an appropriate education pattern. If we refer to a job-oriented education pattern, it will be possible to use human resources more effectively as well as to raise their standard of living.

Everyone should be given equal access to basic social services. It would be more appropriate if the housewives of urban poor families are equipped with the necessary training to be self-employed and earn some income daily. Countries such as Indonesia and Botswana use these methods widely as solutions to the social problem of poverty. As far as the rural areas are concerned, they mostly depend on subsistence agriculture or such natural resources. The state should provide similar facilities to access and use such resources in a well-managed manner.

A central government can release the extreme poor from risk by developing a social safety net for the oppressed groups. Internet facilities, electricity facilities, access facilities for energy etc. should be spread equally to rural areas. Strengthening the overall economy of the country by implementing sustainable economic policies will also be a more important action. It is the government’s responsibility to maximize the participation of the poor people for that. The primary goal of the state should be to empower people to earn income from existing resources without making them accustomed to receiving everything for free.

As the ninth of the Sustainable Development Goals, countries aim to innovate industries and sustainably improve infrastructure. Infrastructure is not a specific definition; it simply identifies networked systems with service delivery that includes energy, water, waste management, and transportation. In a broader sense, it also includes social infrastructure, including social security systems, financial and insurance systems, education systems. Infrastructure is inextricably linked with sustainable development. For a country’s rapid and stable growth, the need for infrastructure is strongly affected. But in building them, there are a number of aspects that should be paid attention to in addition to the socio-economic aspect.

When taking steps to develop infrastructure, a government should be anxious to launch programs in a manner that extends to all areas of a country. It is important to get the contribution of people from all regions for the economic growth of a country. Further, the expansion of a country’s infrastructure is a primary measure for the inflow of foreign investment.

In the development of infrastructure, it is timely to focus more attention on the development of green infrastructure compared to the creation of gray infrastructure. For example, instead of creating large embankments, dams, and walls, ponds or reed plants can be used to control sewage and retain soil water in wetlands and control river water through forestry.

Further, the use of green roofs is a more effective and environmentally friendly method. A research team has found that if half of Toronto’s downtown surface was covered with green roofs, the city could be cooled by two degrees Celsius. Infrastructure building should be done on a strong foundation. If there is constant rebuilding or renovation, there will be additional costs to the government.

But the policies to be followed in infrastructure creation in each state may vary depending on the geographical location. For example, Japan is prone to earthquakes, so light materials are often used in building construction. In the face of a country-specific policy, considering such regional factors, infrastructure should be developed by addressing the economic, social and environmental aspects.

Looking back at recent history, one thing that can be understood is that the reason for the world’s incline towards sustainable development is that the environmental problems we are already facing globally should not be a gift to the future. It is the responsibility of the state to take the necessary steps to achieve that goal properly. If we as citizens give our contribution promptly, we can gift a developed and prosperous state to future generations by addressing not only economic growth but also social and environmental dimensions.

---

තිරසර සංවර්ධන ඉලක්ක ආමණ්ත්‍රනය කළ යුත්තේ කෙසේද ?ප්‍රවාහන සහ යටිතල පහසුකම් සංවර්ධනයවිරැකියාව සහ දරිද්‍රතාවය දුරුකිරීම.

මානව ශිෂ්ඨාචාරයේ ආරම්භයේ පටන් මිනිසා විසින් විවිධ උච්ඡාවචනයන් ඔස්සේ සෑමවිටම සංවර්ධනයක් කරා යොමු වීමට ප්‍රයත්න දැරුව ද එය හුදෙක් ආර්ථික සංවර්ධනයකට පමණක් සීමා වූ බව අප සැවොම දන්නා කරුණකි. නමුත් හුදු ආර්ථික සංවර්ධනයක් පමණක් ඔස්සේ යන ගමනේදී සමාජයීය සහ පාරිසරික වශයෙන් සිදු වූ පරිහානිය පිළිබඳ දැඩි අවධානයක් යොමු වූයේ දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසු ලෝකයේ රටවල් ආර්ථිකමය වශයෙන් ද පරිහානියට පත්වන විටදීය. ඒ අනුව 1983 වර්ශයේදී එක්සත් ජාතීන්ගේ බෘට්ලන්ඩ් කොමිසමේ වාර්තාව මඟින් ප්‍රථම වරට තිරසාර සංවර්ධනය නම් සංකල්පය ඉදිරිපත් විය. පරිසරය සමාජය සහ ආර්ථිකය යන කුළුණු තුන මත පිහිටා බහුමානීය සංකල්පයක් වශයෙන් ඉදිරිපත් වූ තිරසාර සංවර්ධනය නම් සංකල්පයට විද්වතුන් නොයෙක් නිර්වචන සැපවූවද 1983 දී බෘට්ලන්ඩ් කොමිසමේ “අපේ පොදු අනාගතය” නම් වාර්තාවේ නිල නිර්වචනයක් සපයා ඇත.

අනාගත පරම්පරාවට ඔවුන්ගේ අවශ්‍යතා සපුරා ගැනීමට ඇති හැකියාව අවහිර කිරීමකින් තොරව වර්තමානයේ අවශ්‍යතා සපුරාගත හැකි සංවර්ධනය තිරසාර සංවර්ධනයයි.

History Of SD · What Is Sustainable Development · Sustainable Development Commission.

මෙම සංවර්ධනය තුළින් අපේක්ෂා කරනුයේ කෙටි කාලීන වර්ධනයකට එහා ගිය දිගූ කාලීන වැඩපිළිවෙලකි. මේ මත පදනම්ව එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවර්ධන වැඩපිළිවෙල යටතේ 2015 දී සැප්තැම්බර් මස එක්සත් ජාතීන්ගේ වාර්ෂික රැස්වීමේදී රටවල් 193 එකඟත්වයෙන් 2030 න්‍යාය පත්‍රයක් ලෙස ඉදිරි අවුරුදු 15 තුළදී සංවර්ධිත මෙන්ම සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් දෙවර්ගයම අත්පත්කරගත යුතු තිරසර සංවර්ධන අභිමතාර්ථ 17ක් සහ අරමුණු 169ක් සම්මත කරගන්නා ලදී. මෙම අභිමතාර්ථ ලඟා කරගැනීමේ අභියෝගය සෑම රාජ්‍යයකටම සෑම සමාජ මට්ටමකටම එක සේ අදාළ වුවද ඒවා ආමන්ත්‍රණය කිරීමේ ආකාරය ජන සංඛ්‍යාව, ස්වාභාවික සම්පත් ව්‍යාප්තිය, ආර්ථිකය, රාජ්‍යයේ විශාලත්වය වැනි හේතූන් මත රාජයෙන් රාජ්‍යයට වෙනස් විය හැක. කෙසේ නමුත් මෙහිදී අප මූලික අවධානය යොමු කරනුයේ එහි පළමු අභිමතාර්ථය සහ නවවන අභිමතාර්ථය රාජ්‍යයක් විසින් ආමණ්ත්‍රනය කළ යුත්තේ කෙසේද යන්න පිළිබඳවයි.

2030 තිරසර සංවර්ධනය සඳහා වූ න්‍යාය පත්‍රය සහ එහි තිරසර සංවර්ධන ඉලක්ක මඟින් ජාත්‍යන්තර සහයෝගිතා රාමුවේ පදනම වශයෙන් තිරසරභාවය හඳුනාගනී. එහි පළමු පියවර ලෙස පසුගිය දශක ගණනාව තුළ ගෝලීය රටවල් අත්විඳි සමාජයීය සහ පාරිසරික පරිහානියට ප්‍රමුඛ හේතුව වූ සෑම ආකාරයකම අන්ත දුගී බව ලෝකයෙන් මුලිනූටා දැමීම නව සහස්‍රයේ ප්‍රධනතම සහ පළමු ඉලක්කය බවට පත් කළහ. එක්සත් ජාතීන්ට අනුව අන්ත දුගී බව ලෙස අර්ථ දක්වනුයේ දිනකට ඇමරිකානු ඩොලර් 1.90ට අඩු මුදලකින් ජීවත් වීමයි. දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසු තත්ත්වය සහ 2015 වසරේ ලෝක දර්ශකයන් විමසීමේදී දරිද්‍රතාවය සාපේක්ෂ මට්ටමකට අඩු වී තිබුණද තවමත් මිනිසාගේ මූලික අවශ්‍යතා සඳහා අරගල කරන ජන කණ්ඩායම් ලෝකය පුරා විසිරී ඇත. 2015 වන විටත් අන්ත දුගී බව සහිතව ජීවත් වන ජනතාව මිලියන 700කටත් අධිකය. 2030 වනවිට දිනකට ඩොලර් 1.25 කට අඩු මුදලකින් ජීවත් වන පිරිස ශූන්‍ය කිරීමට පළමු ඉලක්කය තුළින් අරමුණු කර ඇත.

ඕනෑම රාජ්‍යයක් තුළ දරිද්‍රතාවය සහ විරැකියාව තුරන් කිරීමට ක්ෂේත්‍ර කිහිපයක සංවර්ධනයක් ඇති කළ යුතුය. මන්ද යත් දරිද්‍රතාවය යන සංකල්පය විවිධ පැතිකඩයන් හා ආබද්ධ වූ සංකල්පයක් වන බැවිනි. පළමුව මෙම අවදානමට ලක් වී ඇති ජනතාව ආදායමක් උපයාගත හැකි සුරක්ෂිත ආදායම් මාර්ගයකින් සන්නද්ධ කළ යුතු වේ. ඒ සඳහා රැකියා අවස්ථා උත්පාදනය යුතු අතරම වැඩි රැකියා අවස්ථා බිහිවන ක්ෂේත්‍ර සඳහා වැඩි ආයෝජන ගලා එන ලෙස ආර්ථිකය ශක්තිමත් කල යුතු වේ. ශ්‍රම බලකාය ඌණ ක්ෂේත්‍ර සඳහා නිපුණත්වයෙන් යුතු ශ්‍රමයක් ගොඩ නැගීම සඳහා සුදුසු අධ්‍යපන රටාවක් කෙරේ ජනතාව යොමු කල යුතුය. රැකියා ඉලක්ක කරගත් අධ්‍යාපන රටාවකට යොමු වේ නම් වඩාත් ඵලදායි ලෙස මානව සම්පත උපයෝජනයට මෙන්ම ඔවුන්ගේ ජීවන මට්ටම ද ඉහළ නැංවීමට හැකි වනු ඇත. මූලික සමාජයීය සේවා සඳහා සැමටම සමාන ප්‍රවේශයක් ලබා දිය යුතුය. බොහෝදුරට නගරාශ්‍රිත දරිද්‍රතාවයෙන් යුතු පවුල් වල ගෘහණියන් හට ස්වයං රැකියාවක නිරතවෙමින් එදිනෙදා යම් ආදායමක් උපයාගත හැකි ලෙස සන්නද්ධ කිරීමට අවශ්‍ය පුහුණුවක් ලබා දීමට උත්සුක වන්නේ නම් වඩාත් යෝග්‍ය වනු ඇත. ඉන්දුනීසියාව බොට්ස්වානා වැනි රාජ්‍යයන් දරිද්‍රතාවය යන සමාජයීය ගැටලුවට පිළියම් ලෙස මෙවැනි ක්‍රමවේද බහුලව භාවිතා කරයි. ග්‍රාමීය ප්‍රදේශ ගත් කල බොහෝ දුරට ඔවුන් යැපෙනුයේ යැපුම් කෘෂිකර්මාන්තය හෝ එවැනි ස්වාභාවික සම්පත් පදනම් කරගනිමිනි. එවැනි සම්පත් මනා කළමණාකරනයකින් යුතුව භාවිත කිරීමට සහ ඒවාට ලඟා වීමට අවශ්‍ය සමාන පහසුකම් රාජ්‍යය විසින් සපයා දිය යුතු වේ.

මධ්‍යම රජයක් විසින් පීඩිත කණ්ඩායම් සඳහා සමාජ ආරක්ෂණ ජාලයක් සංවර්ධනය කිරීම තුළින් අන්ත දුගී ජනතාවට අවදානමින් මුදවාගත හැක. අන්තර්ජාල පහසුකම් , විදුලි පහසුකම් , බලශක්තිය සඳහා ප්‍රවේශ පහසුකම් ආදිය ග්‍රාමීය ප්‍රදේශ වලට සමානව ව්‍යාප්ත විය යුතුය. තිරසාර ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කරමින් රටේ සමස්ත ආර්ථිකය ශක්තිමත් කිරීමද වඩා වැදගත් ක්‍රියාමාර්ගයක් වනු ඇත. ඒ සඳහා දරිද්‍ර ජනතාවගේ සහභාගීත්වය උපරිම ලෙස යොදගැනීම රජයේ වගකීමක් වේ. මිනිසුන් හට නොමිලයේ සියලු දේ ලබා දීමට පුරුදු නොකර පවතින සම්පත් මගින් ආදායමක් උපයාගැනීමට මිනිසුන් ශක්තිමත් කල යුතු අතරම ආකල්ප ද නගා සිටුවීම රාජ්‍යයේ මූලික ඉලක්කය විය යුතුය.

තිරසර සංවර්ධන අභිමතාර්ථ අතුරින් නවවන අභිමතාර්ථ ලෙස රටවල් අරමුණු කර ඇත්තේ කර්මාන්ත නව සොයා ගැනීම් සහ යටිතල පහසුකම් තිරසර ලෙස වැඩි දියුණු කිරීමයි. යටිතල පහසුකම් සඳහා නිශ්චිත නිර්වචනයක් නොවන නමුත් බලශක්තිය ජලය අපද්‍රව්‍ය කළමණාකරනය ගමනාගමනය ඇතුළත් සේවා සැපයීම් සහිත ජාලගත පද්ධති සරලව එනමින් හඳුනාගනී. තව දුරටත් පුළුල් අර්ථයෙන් ගත් කළ සමාජ ආරක්ෂණ පද්ධති, මූල්‍යමය සහ රක්ෂණ පද්ධති අධ්‍යාපන පද්ධති ඇතුළත් සමාජයීය යටිතල පහසුකම් ද ඊට අන්තර්ගත වේ. තිරසර සංවර්ධනය සමග යටිතල පහසුකම් අතර ඇත්තේ අවියෝජනීය බැඳීමකි. රටක සීඝ්‍ර සහ ස්ථායි වර්ධනයක් උදෙසා යටිතල පහසුකම් වල අවශ්‍යතාව දැඩිව බලපායි. නමුත් ඒවා ගොඩ නැගීමේදී සමාජයීය ආර්ථික පැතිකඩ ට අමතරව අවධානය යොමු විය යුතු පැතිකඩ ගණනාවක් පවතී.

යටිතල පහසුකම් සංවර්ධනයට පියවර ගැනීමේදී රටක සෑම ප්‍රදේශයකටම විහිදෙන ආකාරයට වැඩපිළිවෙලවල් දියත් කිරීමට රජයක් උත්සුක විය යුතුය. රටක ආර්ථික වර්ධනය සඳහා සියලුම ප්‍රදේශ වල ජනතාවගේ දායකත්වය ලබා ගැනීමට එය මහෝපකාරී වේ. එමෙන්ම විදේශීය ආයෝජන ගලා ඒමට රටක යටිතල පහසුකම් වල ව්‍යාප්තිය මූලික මිනුමක් වේ. එමෙන්ම යටිතල පහසුකම් වර්ධනයේදී අලු යටිතල පහසුකම් (Grey Infrastructure) නිර්මාණයට සාපේක්ෂව හරිත යටිතල පහසුකම්(Green Infrastructure) වර්ධනයට වැඩි අවධනයක් යොමු කිරීම කාලෝචිතය. උදාහරණයක් ලෙස විශාල බැමි , වේලි, තාප්ප නිර්මාණයට වඩා පොකුණු හෝ රීඩ් ශාක යායන් යොදාගනිමින් කැලිකසල පාලනයටත් තෙත්බිම් ආදිය පාංශු ජලය රඳවා ගැනීමටත් වනවගාව තුලින් ගං වතුර ආදිය පාලනයත් දැක්විය හැකිය. එමෙන්ම හරිත සෙවිලි භාවිතය ද වඩාත් ඵලදායී සහ පරිසර හිතකාමි ක්‍රමවේදයකි. ටොරොන්ටෝ මධ්‍ය නගරයෙහි මතුපිට අර්ධයක පමණ හරිත සෙවිලි යොදාගැනීමට හැකි නම් නගරය සෙල්සියස් දෙකකින් සිසිල් කළ හැකි බව පර්‍යේෂණ කණ්ඩායමක් විසින් සොයාගෙන ඇත. තවදුරටත් යටිතල පහසුකම් ගොඩනැගීමේදී ශක්තිමත් පදනමක් මත පිහිටා සිදුකළ යුතුය. නිරන්තර්‍යෙන් නැවත ගොඩනැගීම් හෝ අලුත් වැඩියා කිරීමට සිදු වුවහොත් එහිදී රජයට අමතර පිරිවැයක් වැයවේ. නමුත් භූගෝලීය පිහිටීම අනුව එක් එක් රාජ්‍යයේ යටිතල පහසුකම් නිර්මානයේදී අනුගමය කළ යුතු ප්‍රතිපත්ති වෙනස් විය හැක. උදාහරණයක් ලෙස ජපානය නිතරම භූමි කම්පා ආදිය ඇතිවන නිසාවෙන් බොහෝ දුරට ගොඩනැගිලි නිර්මානයේදී වුවද සැහැල්ලු ද්‍රව්‍ය භාවිතා කරයි. මෙවැනි ප්‍රාදේශීය සාධක ද සලකා බලමින් රටට ආවේණික ප්‍රතිපත්තියක් හමුවේ ආර්ථික සමාජයීය මෙන්ම පාරිසරික පැතිකඩ ද ආමණ්ත්‍රණය කරමින් යටිතල පහසුකම් සංවර්ධනය කල යුතුය.

---

நிலையான வளர்ச்சி இலக்குகள் எவ்வாறு கவனிக்கப்பட வேண்டுமா?போக்குவரத்து மற்றும் உள்கட்டமைப்பு மேம்பாடு வேலையின்மை மற்றும் வறுமை ஒழிப்பு.

மனித நாகரீகம் தோன்றிய காலம் முதல் மனிதன் பல்வேறு ஏற்ற தாழ்வுகளை கடந்து வளர்ச்சியை நோக்கி முயற்சி செய்து வந்தாலும் அது பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு மட்டுமே மட்டுப்படுத்தப்பட்டது என்பது நாம் அனைவரும் அறிந்த உண்மை. பொருளாதார வளர்ச்சியின் பயணத்தில், இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு, நாடுகள் பொருளாதார ரீதியாக வீழ்ச்சியடைந்தபோது சமூக மற்றும் சுற்றுச்சூழல் மீது அதிக கவனம் செலுத்தப்பட்டது. அதன்படி, 1983 ஆம் ஆண்டில், ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் பிரண்ட்லேண்ட் ஆணையத்தின் அறிக்கையின் மூலம் நிலையான வளர்ச்சிக்கான கருத்து முதன்முறையாக முன்வைக்கப்பட்டது.சுற்றுச்சூழல், சமூகம் மற்றும் பொருளாதாரம் ஆகிய மூன்று தூண்களின் அடிப்படையில் பல பரிமாணக் கருத்தாக முன்வைக்கப்பட்ட நிலையான வளர்ச்சியின் கருத்து, 1983 ஆம் ஆண்டில் “நமது பொதுவான எதிர்காலம்” என்று அழைக்கப்படும் Brundtland கமிஷனின் அறிக்கையின் மூலம் அதிகாரப்பூர்வ வரையறையை வழங்கியுள்ளது, இருப்பினும் அறிஞர்கள் பல வரைவிலக்கணங்களை வழங்கியுள்ளனர்.

நிலையான வளர்ச்சி என்பது எதிர்கால சந்ததியினர் தங்கள் சொந்த தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யும் திறனைத் தடுக்காமல் நிகழ்காலத்தின் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யும் வளர்ச்சியாகும்.

History Of SD · What Is Sustainable Development · Sustainable Development Commission.

இந்த வளர்ச்சி குறுகிய கால வளர்ச்சிக்கு அப்பாற்பட்ட ஒரு நீண்ட கால திட்டமாக இருக்கும் என எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. இதன் அடிப்படையில், 2015 செப்டம்பரில், ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் வளர்ச்சித் திட்டத்தின் கீழ், ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் வருடாந்திர கூட்டத்தில், 193 நாடுகள் 17 நிலையான வளர்ச்சி இலக்குகளையும், 169 நோக்கங்களையும் ஏற்றுக்கொள்ள ஒப்புக்கொண்டன. 2030 நிகழ்ச்சி நிரல்.இந்த இலக்குகளை அடைவதற்கான சவால் சமூகத்தின் ஒவ்வொரு மட்டத்திலும் உள்ள ஒவ்வொரு மாநிலத்திற்கும் சமமாகப் பொருந்தும் என்றாலும், மக்கள் தொகை, இயற்கை வளங்களின் விநியோகம், பொருளாதாரம் மற்றும் மாநிலத்தின் அளவு போன்ற காரணங்களால் மாநிலத்திற்கு மாநிலம் வேறுபடலாம். எவ்வாறாயினும், ஒரு மாநிலம் அதன் முதல் குறிக்கோள் மற்றும் ஒன்பதாவது நோக்கத்தை எவ்வாறு கையாள வேண்டும் என்பதில் நாம் முதன்மையாக கவனம் செலுத்துகிறோம்.

நிலையான வளர்ச்சிக்கான 2030 நிகழ்ச்சி நிரல் மற்றும் அதன் நிலையான வளர்ச்சி இலக்குகள் சர்வதேச ஒத்துழைப்பு கட்டமைப்பின் அடித்தளமாக நிலைத்தன்மையை அங்கீகரிக்கிறது. முதல் படியாக, கடந்த தசாப்தங்களில் உலக நாடுகள் அனுபவித்த சமூக மற்றும் சுற்றுச்சூழல் சீரழிவுக்கு முக்கிய காரணமான அனைத்து வகையான தீவிர வறுமையையும் உலகில் இருந்து ஒழிப்பதை அவர்கள் புதிய மில்லினியத்தின் முதல் மற்றும் முக்கிய இலக்காக மாற்றினர். ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் கூற்றுப்படி, தீவிர வறுமை என்பது ஒரு நாளைக்கு 1.90 அமெரிக்க டாலர்களுக்கும் குறைவாக வாழ்வதாக வரையறுக்கப்படுகிறது. இரண்டாம் உலகப் போர் மற்றும் 2015 ஆம் ஆண்டின் உலகக் குறியீட்டிற்குப் பிறகு வறுமை ஒப்பீட்டளவில் குறைந்த மட்டத்திற்குக் குறைக்கப்பட்டாலும், இன்னும் மக்கள் குழுக்கள் போராடி வருகின்றன. அடிப்படை மனித தேவைகள் உலகம் முழுவதும் சிதறிக்கிடக்கின்றன. 2015 ஆம் ஆண்டு நிலவரப்படி, 700 மில்லியனுக்கும் அதிகமான மக்கள் தீவிர வறுமையில் வாழ்கின்றனர். 2030 ஆம் ஆண்டிற்குள் ஒரு நாளைக்கு $1.25க்கும் குறைவான வருமானத்தில் வாழும் மக்களின் எண்ணிக்கையை அகற்றுவதே முதல் இலக்கின் நோக்கமாகும்.

எந்தவொரு மாநிலத்திலும் வறுமை மற்றும் வேலையில்லாத் திண்டாட்டத்தை ஒழிக்க, பல பகுதிகளில் வளர்ச்சி செய்யப்பட வேண்டும். ஏனெனில் வறுமை என்ற கருத்து பல்வேறுஅம்சங்களுடன் தொடர்புடைய கருத்து. முதலாவதாக, இந்த பாதிக்கப்படக்கூடிய மக்களுக்கு பாதுகாப்பான வருமான ஆதாரம் வழங்கப்பட வேண்டும். அதற்கு, வேலை வாய்ப்புகள் உருவாக்கப்பட வேண்டும், மேலும் அதிக வேலை வாய்ப்புகள் உருவாகும் பகுதிகளில் அதிக முதலீடுகள் வரும் வகையில் பொருளாதாரம் வலுப்பெற வேண்டும். தொழிலாளர் பற்றாக்குறை உள்ள பகுதிகளுக்கு திறமையான பணியாளர்களை உருவாக்க, பொருத்தமான கல்வி முறையை நோக்கி மக்களை வழிநடத்த வேண்டும். வேலை சார்ந்த கல்வி முறையை நாம் குறிப்பிடினால், மனித வளங்களை மிகவும் திறம்பட பயன்படுத்துவதோடு, அவர்களின் வாழ்க்கைத் தரத்தை உயர்த்தவும் முடியும்.

அடிப்படை சமூக சேவைகள் அனைவருக்கும் சமமாக வழங்கப்பட வேண்டும். நகர்ப்புற ஏழைக் குடும்பங்களைச் சேர்ந்த இல்லத்தரசிகள் சுயதொழில் செய்து தினசரி வருமானம் ஈட்டுவதற்குத் தேவையான பயிற்சிகளைப் பெற்றிருந்தால் அது மிகவும் பொருத்தமாக இருக்கும். இந்தோனேஷியா மற்றும் போட்ஸ்வானா போன்ற நாடுகள் இந்த முறைகளை வறுமையின் சமூகப் பிரச்சனைக்குத் தீர்வாகப் பயன்படுத்துகின்றன. கிராமப்புறங்களைப் பொறுத்தவரை, அவர்கள் பெரும்பாலும் இயற்கை விவசாயம் அல்லது அத்தகைய இயற்கை வளங்களை நம்பியிருக்கிறார்கள். அத்தகைய வளங்களை நன்கு நிர்வகிக்கப்பட்ட முறையில் அணுகவும் பயன்படுத்தவும் இதே போன்ற வசதிகளை அரசு வழங்க வேண்டும்.

ஒடுக்கப்பட்ட பிரிவினருக்கான சமூக பாதுகாப்பு வலையை உருவாக்குவதன் மூலம் மத்திய அரசு தீவிர ஏழைகளை ஆபத்தில் இருந்து விடுவிக்க முடியும். இணைய வசதிகள், மின்சார வசதிகள், எரிசக்திக்கான அணுகல் வசதிகள் போன்றவை கிராமப்புறங்களுக்கும் சமமாகப் பரவ வேண்டும். நிலையான பொருளாதாரக் கொள்கைகளை நடைமுறைப்படுத்துவதன் மூலம் நாட்டின் ஒட்டுமொத்த பொருளாதாரத்தை வலுப்படுத்துவதும் மிக முக்கியமான நடவடிக்கையாக இருக்கும். அதற்கு ஏழை மக்களின் பங்களிப்பை அதிகப்படுத்துவது அரசின் பொறுப்பு. எல்லாவற்றையும் இலவசமாகப் பெறுவதற்கு மக்களைப் பழக்கப்படுத்தாமல், இருக்கும் வளங்களிலிருந்து வருமானம் ஈட்டுவதற்கு மக்களுக்கு அதிகாரமளிப்பதே அரசின் முதன்மையான குறிக்கோளாக இருக்க வேண்டும்.

நிலையான வளர்ச்சி இலக்குகளில் ஒன்பதாவது, நாடுகள் தொழில்துறைகளை புதுமைப்படுத்துவதையும், உள்கட்டமைப்பை நிலையாக மேம்படுத்துவதையும் நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளன. உள்கட்டமைப்பு என்பது ஒரு குறிப்பிட்ட வரையறை அல்ல; இது ஆற்றல், நீர், கழிவு மேலாண்மை மற்றும் போக்குவரத்து ஆகியவற்றை உள்ளடக்கிய சேவை வழங்கலுடன் பிணைய அமைப்புகளை வெறுமனே அடையாளம் காட்டுகிறது. ஒரு பரந்த பொருளில், சமூக பாதுகாப்பு அமைப்புகள், நிதி மற்றும் காப்பீட்டு அமைப்புகள், கல்வி அமைப்புகள் உள்ளிட்ட சமூக உள்கட்டமைப்பும் இதில் அடங்கும். உள்கட்டமைப்பு என்பது நிலையான வளர்ச்சியுடன் பிரிக்கமுடியாத வகையில் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. ஒரு நாட்டின் விரைவான மற்றும் நிலையான வளர்ச்சிக்கு, உள்கட்டமைப்பின் தேவை கடுமையாக பாதிக்கப்படுகிறது. ஆனால் அவற்றைக் கட்டியெழுப்புவதில், சமூகப் பொருளாதார அம்சத்துடன் கூடுதலாக கவனம் செலுத்த வேண்டிய பல அம்சங்களும் உள்ளன.

உள்கட்டமைப்பை மேம்படுத்த நடவடிக்கை எடுக்கும்போது, ​​ஒரு நாட்டின் அனைத்துப் பகுதிகளுக்கும் விரிவடையும் வகையில் திட்டங்களைத் தொடங்க அரசாங்கம் ஆர்வமாக இருக்க வேண்டும். ஒரு நாட்டின் பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு அனைத்து பிரதேச மக்களின் பங்களிப்பையும் பெறுவது முக்கியம். மேலும், ஒரு நாட்டின் உள்கட்டமைப்பை விரிவுபடுத்துவது அந்நிய முதலீடு வருவதற்கான முதன்மை நடவடிக்கையாகும்.

உள்கட்டமைப்பின் வளர்ச்சியில், சாம்பல் உள்கட்டமைப்பை உருவாக்குவதை விட பசுமை உள்கட்டமைப்பின் வளர்ச்சியில் அதிக கவனம் செலுத்துவது சரியான நேரத்தில். உதாரணமாக, பெரிய தடுப்பணைகள், அணைகள் மற்றும் சுவர்களை உருவாக்குவதற்குப் பதிலாக, குளங்கள் அல்லது நாணல் செடிகள் கழிவுநீரைக் கட்டுப்படுத்தவும், ஈரநிலங்களில் மண்ணின் நீரை தக்கவைக்கவும் மற்றும் வனத்துறை மூலம் ஆற்று நீரை கட்டுப்படுத்தவும் பயன்படுத்தப்படலாம்.

மேலும், பச்சை கூரைகளைப் பயன்படுத்துவது மிகவும் பயனுள்ள மற்றும் சுற்றுச்சூழல் நட்பு முறையாகும். டொராண்டோ நகரத்தின் பாதிப் பகுதி பச்சைக் கூரைகளால் மூடப்பட்டிருந்தால், நகரத்தை இரண்டு டிகிரி செல்சியஸ் குளிரச் செய்ய முடியும் என்று ஒரு ஆய்வுக் குழு கண்டறிந்துள்ளது. வலுவான அடித்தளத்தில் உள்கட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட வேண்டும். தொடர்ந்து புனரமைப்பு அல்லது புதுப்பித்தல் இருந்தால், அரசாங்கத்திற்கு கூடுதல் செலவுகள் ஏற்படும்.

ஆனால் ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் உள்கட்டமைப்பு உருவாக்கத்தில் பின்பற்ற வேண்டிய கொள்கைகள் புவியியல் இருப்பிடத்தைப் பொறுத்து மாறுபடலாம். உதாரணமாக, ஜப்பான் பூகம்பத்திற்கு ஆளாகிறது, எனவே கட்டிட கட்டுமானத்தில் ஒளி பொருட்கள் பெரும்பாலும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. ஒரு நாடு சார்ந்த கொள்கையின் முகத்தில், அத்தகைய பிராந்திய காரணிகளைக் கருத்தில் கொண்டு, பொருளாதார, சமூக மற்றும் சுற்றுச்சூழல் அம்சங்களைக் கருத்தில் கொண்டு உள்கட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட வேண்டும்.

சமீபகால வரலாற்றைத் திரும்பிப் பார்த்தால் ஒன்று புரியும், நிலையான வளர்ச்சியை நோக்கி உலகம் சாய்வதற்குக் காரணம், ஏற்கனவே உலகளவில் நாம் சந்தித்து வரும் சுற்றுச்சூழல் பிரச்சனைகள் எதிர்காலத்திற்குப் பரிசாக இருக்கக் கூடாது என்பதே. அந்த இலக்கை சரியாக அடைய தேவையான நடவடிக்கைகளை எடுக்க வேண்டியது அரசின் பொறுப்பு. குடிமக்களாகிய நாம் நமது பங்களிப்பை உடனடியாக வழங்கினால், பொருளாதார வளர்ச்சி மட்டுமல்ல, சமூக மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பரிமாணங்களையும் எடுத்துரைத்து எதிர்கால சந்ததியினருக்கு ஒரு வளர்ந்த மற்றும் வளமான அரசை பரிசளிக்க முடியும்.

---

Penned by Rtr. K A P D Kasthuriarachchi

English Translation by Rtr Thimanthi Jayasuriya

Tamil Translation by Rtr Thivesha Kirubanandan