The Brazilians, the largest nation in Latin America have been greatly affected by the corona virus. Although Brazil has taken various measures to prevent the spread of the corona virus, the government intervention has been rather week. Neither one of the four ministers holding power in the Brazilian Ministry of Health since the Covid-19 outbreak have been able to come up with a harmonious Covid-19 response. The arbitrary actions of the Bolsonaro administration also overlooked the rising preventable death toll in Brazil. It was unfortunate that it failed to present a systematic approach against the Covid-19 silent killer. The Bolzoni government had recommended the use of drugs and cocktails that were inefficient for the prevention of Covid-19. Ironically the Brazilian authorities in charge claims that the drug us highly effective for the prevention of the corona virus and the head of the State himself declared the anti-malarial drugs as an effective medicine to cure Covid-19. Despite the authorities reckless actions in prescribing parasitic drugs to patients, the Brazilian federal and sub national governments have taken steps to increase hospital capacity in the face of overcrowding. The vaccines also arrived in the country, albeit unnecessarily late.
Article 23 of the Brazilian Constitution states that “concern for health and public assistance” is a common competence in all spheres of government. According to Article 24 of the country’s constitution, “social provisions, health care” is a parallel legislative skill of the federal association and the states. Thereafter, the Supreme Court ruled that all federal units have to concurrent ability to address health issues. Article 23, II of the Constitution establishes that ‘to care for health and public assistance’ is a ‘common competence’ of all spheres of government. Article 24, XII of the Constitution establishes that ‘social providence, the protection and defence of health’ is a concurrent legislative competence of the federal union and the states. After a dispute between the federal government, states, and municipalities at the beginning of the Covid-19 pandemic, the Supreme Federal Tribunal decided that all federative units had the concurrent competence to adopt measures to address the health crisis.
The only constitutional right that the government sought to restrict at the outset of the pandemic was the restriction of access to information. However this restriction was also suspended by the Supreme Federal Tribunal. It was considered that the public health emergency was of national importance and this was declared by the Secretary of Health through the Ordinance 188 of 3rd February 2020. The Ordinance also executes executive orders. Executive Decree 7.616 outlines the role of the Secretary of Health in public health emergencies but significantly limits the scope of the power of action.
The basic legal framework was established by Article 24 of the Brazilian Quarantine Act. Within six weeks, the 26 countries of Brazil and the Federal District of Brasilia had issued executive order and laws, often declaring temporary public emergencies or disasters and recommending broader social distance measures and people staying indoors. Within another six weeks, all of Brazil’s 26 states and the federal district (Brasília) had adopted executive orders and legislation, often declaring a temporary state of public emergency or calamity and adopting comprehensive social distancing measures, and the recommendation that people stay at home. In Brazil, the Federal Standards Act 1838, the State Standards Act 2195, and the Urban Standards Act 45,083 were issued aiming the resolution of the Covid 10 crisis. At the time of writing, there were 1,838 federal normative acts, 2,195 state and almost 45,083 municipal normative acts issued to address the Covid-19 crisis in Brazil. Important amendments were made to the House of Representatives as evidenced by the early approval of Congress by the Quarantine Act to which no political oppositions were made.
The federal government retains concurrent competence in issuing executive orders although there has been no exercise of this power. It also includes the power to issue Ministerial Ordinances on areas of International and Inter State travel, vaccination, isolation and quarantine activities. Moreover, the mayors of the municipal councils can take local actions in accordance with the government regulations. Brazil, in this manner, has taken actions to combat the Covid-19 pandemic.
එය නොකරන්නේ කෙසේද: වසංගතයට බ්‍රසීලයේ විනාශකාරී ප්‍රතිචාරය
කොරෝනා වෛරසයෙන් විශාල ලෙස පීඩා විදීමට ලතින් ඇමරිකාවේ විශාලම ජාතිය වන බ්‍රසීලියානුවන්‍ට සිදු විය. බ්‍රසීලය කොරෝනා වෛරසය වැළැක්වීම සදහා විවිධ ක්‍රියාමාර්ග ගෙන ඇත .නමුත් මේ පිළිබඳව රජයේ පාර්ශ්වයේ මැදිහත් වීම දුර්වල මට්ටමක පවතී.
වසංගතය ආරම්භ වූ දා සිට බ්‍රසීලයේ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයේ අමාත්‍යවරු 4 දෙනෙකු සිටියද ඔවුන්ට සුසංයෝගි Covid-19 ප්‍රතිචාරයක් දැක්වීමට නොහැකි විය .එපමණක් නොව බොල්සොනාරෝ පරිපාලනයේ අත්තනෝමතික ක්‍රියාකලාපය හේතුවෙන් බ්‍රසීලයේ වළක්වා ගත හැකිව තිබූ මරණ ප්‍රමාණය ඉතා ඉහළ මට්ටමක පැවතුණි .මූලිකම වශයෙන් කොරෝනා මාරයාට එරෙහිව ක්‍රමානුකූල ක්‍රමවේදයක් ඉදිරිපත් කිරීමට අපොහොසත් වීම කණගාටුවදායක කරුණකි .බොල්සොනාරෝ රජය කොරෝනා නිවාරණය සදහා සඵලතාවක් නොමැති ඖෂධ භාවිතා කිරීමට නිර්දේශ ලබා දෙන ලදි .එමෙන්ම ඔවුන් ඖෂධ _කොක්ටේල්_ ප්‍රවර්ධනය ද සිදු කර ඇත .එමෙන්ම බ්‍රසීලයේ වගකිවයුත්තන් කොරෝනා රෝගය නිවාරණය සදහා මත්ද්‍රව්‍ය ඉතා යහපත්යැයි ප්‍රකාශ කිරීමත් රාජ්‍ය නායකයා විසින්ම මැලේරියා නාශක ඖෂධ කොරෝනා රෝගයෙන් සුවය ලැබීමට ඵලදායක ඖෂධයක් ලෙස ප්‍රකාශ කිරීමත් හාස්‍යට කරුණකි .පරපෝශිත නාශක ඖෂධ රෝගීන්ට නිර්දේශ කරමින් බලධාරීන් අදූරදර්ශි ක්‍රියාමාර්ග අනුගමනය කළත් රෝහල් ධාරිතාව ඉක්මවා යන පසුබිමේදී බ්‍රසීල ෆෙඩරල් හා උප ජාතික ආණ්ඩු විසින් රෝහල් ධාරිතාව ඉහළ දැමීමට කටයුතු කරන ලදි . එමෙන්ම අනවශ්‍ය ප්‍රමාදයකින් වුවද එන්නත් රට තුළට පැමිණියේය .
බ්‍රසීලය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 23 වගන්තියෙන් දක්වා ඇත්තේ “සෞඛ්‍ය හා මහජන ආධාර සදහා සැලකිල්ල දැක්වීම” රජයේ සියලුම ක්ෂෙත්‍රවල පොදු නිපුණතාවක් බවයි .එමෙන්ම එරට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 24 ව්‍යවස්ථාව අනුව “සමාජ විධිවිධාන ,සෞඛ්‍ය ආරක්ෂා කිරීම” ෆෙඩරල් සංගමය හා ප්‍රාන්තවල සමගාමී ව්‍යවස්ථාදායක නිපුණතාවයකි.කොරෝනා වෛරසය ආරම්භ වූ කාලයේදී ෆෙඩරල් රජය ,ප්‍රාන්ත හා මහනගර සභා අතර ආරවුල් ඇති විය .එයින් පසුව සෞඛ්‍ය සදහා ආමන්ත්‍රණය කිරීමට සියලු ෆෙඩරල් ඒකක සදහා සමගාමී හැකියාවක් ඇති බව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණ ෆෙඩරල් විනිශ්චය සභාව තීරණය කළේය .
වසංගතය මූලාරම්භයේදී රජය සීමා කිරීමට උත්සාහ කළ එකම ව්‍යවස්ථාපිත අයිතිය වන්නේ තොරතුරු වෙත ප්‍රවේශවීමේ අයිතිය සීමා කිරීමයි .නමුත් එය ශ්‍රේෂ්ඨ ෆෙඩරල් විනිශ්චය සභාව විසින් අත්හිටුවන ලදී .මහජන සෞඛ්‍ය හදිසි අවස්ථාවක් ජාතික වැදගත්කමකින් යුක්ත වන අතර එරට සෞඛ්‍ය ලේකම් විසින් 2020 පෙබරවාරි 03 දින 188 ආඥාපනත , හරහා ඒ පිළිබඳව ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී .එය විධායක නියෝග ක්‍රියාත්මක කරයි. 7.616 ආඥාව මගින් මහජන සෞඛ්‍ය හදිසි අවස්ථාවල සෞඛ්‍ය ලේකම්වරයාගේ කාර්‍ය්භාරය විස්තරාත්මකව දක්වා ඇති නමුත් එය බල රාජකාරියේ විශය පථය සැලකිය යුතු ලෙස සීමා කරයි .
බ්‍රසීලය නිරෝධායන පනත් ව්‍යවස්ථාවේ 2 4වන වගන්තියට අනුව මූලික නීතිමය රාමුව ස්ථාපිත කර ඇත.සති 6ක් ඇතුලත බ්‍රසීලයේ ප්‍රාන්ත 26 හා බ්‍රසීලියා ෆෙඩරල් දිස්ත්‍රික්කය විධායක නියෝග හා නීති සම්පාදනය කර ඇති අතර බොහෝවිට තාවකාලික පොදු හදිසි හෝ විපතක් ප්‍රකාශ කරන අතර පුලුල් සමාජ දුරස්ථ පියවර හා මිනිසුන්ට නිවසේ රැදී සිටීමට නිර්දේශ ඉදිරිපත් කරන ලදී . බ්‍රසීලය තුළ කොරෝනා අර්බුදය විසදීමට ආසන්න වශයෙන් ෆෙඩරල් ප්‍රමිති පනත් 1838,ප්‍රාන්ත ප්‍රමිති පනත් 2195 හා නාගරික ප්‍රමිති පනත් 45 083ක් පමණ ද නිකුත් කරන ලදී . නිරෝධායන පනතේ කොංග්‍රස් ඉක්මන් අනුමැතිය සාක්ෂි දරන පරිදි නියෝජිත මන්ත්‍රී මණ්ඩලයේ වැදගත් සංශෝධන එකතු කරන ලදී .ඊට දේශපාලන විරෝධයක් නොවීය .
ෆෙඩරල් ආණ්ඩුවට විධායක නියෝග නිකුත් කිරීම සම්බන්ධයෙන් සමගාමී නිපුණතාවය රදවා තබා ගන්නා නමුත් මෙම බලය භාවිතා කර නැත .ජාත්‍යන්තර හා අන්තර් රාජ්‍ය සංචාර ,එන්නත්කරණය ,හුදෙකලා කිරීම ,නිරෝධායනය පිළිබඳව අමාත්‍ය ආඥාපනත නිකුත් කිරීමේ සුවිශේෂ හැකියාවක් ඇත .එමෙන්ම මහනගර සභා නගරාධිපතිවරුන්ට රාජ්‍ය රෙගුලාසිවලට අනුකූලව දේශීය ක්‍රියාමාර්ග අනුගමනය කළ හැක.මෙසේ බ්‍රසීලය මගින් කොරෝනා වෛරසයට එරෙහිව ක්‍රියාමාර්ග ගෙන ඇත .
எதைத்தவிர்க்கவேண்டும்: தொற்றுநோயின்பிடியில்பிரேசிலின்பாதகமானஎதிர்வினை
இலத்தீன் அமெரிக்க நாடுகளில் மிகவும் பெரிய நாடான பிரேசில், கொரோனா வைரஸினால் மிகவும் மோசமாகப் பாதிக்கப்பட்டுள்ளது. இத்தொற்றுநோயை முறியடிக்க பிரேசிலினால் பல்வேறு முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்ட போதிலும், இதில் குறித்த அரசின் தலையீடு பலவீனமாகவே இருந்துள்ளது. கோவிட்-19 தொற்றுப் பரவலின் போது, பிரேசில் சுகாதார அமைச்சில் பதவி வகித்த நான்கு அமைச்சர்களில் எவருமே, ஓர் ஒருங்கிணைந்த கோவிட்-19 தொற்றுக்கான தீர்வினைக் கொணர எத்தனிக்கவில்லை. தவிர்த்திருக்கக்கூடிய இறப்புக்களின் எண்ணிக்கையை தன்னிச்சையாக செயற்பட்ட பொல்சனேரோ நிர்வாகம் கருத்திற் கொள்ளவில்லை. அமைதியாக கொன்றுகொண்டு இருந்த கோவிட்-19 தொற்றுக்கு எதிரான எந்தவொரு முறையான அணுகுமுறையையும் குறித்த நிர்வாகம் மேற்கொள்ளவில்லை என்பது கவலைக்கிடமானது. இவ்வரசாங்கமானது கோவிட் தொற்றுக்கு ஈடுகொடுக்க முடியாத மருந்து வகைகளை சிபாரிசு செய்தது. பிரேசில் நிறுவன அமைப்புக்கள் தொற்றுக்கு ஈடுகொடுக்க முடியாத மருந்துகளை வினைத்திறன் மிக்கனவாக பாவித்ததுடன், நாட்டின் தலைவரும் கூட, மலேரியாத் தடுப்பு மருந்துகளை, கோவிட்-19 இற்கான சிகிச்சையாக பிரகடனப்படுத்தினார். குறித்த அமைப்புக்கள் வினைத்திறனற்ற மருந்துகளை பரிந்துரை செய்து, கவனயீனமாக செயற்பட்ட போதிலும், பிரேசிலின் மத்திய மற்றும் துணை அரசுகள் வைத்தியசாலைகளின் கொள்திறனை அதிகரிப்பதற்கான நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டன. தேவைக்கேற்ற வகையிலல்லாது தடுப்பு மருந்துகள் தாமதமாகவே நாட்டை வந்தடைந்தன.
பிரேசில் அரசியலமைப்பின் இரண்டாம் அத்தியாயம், 23வது உறுப்புரை, “சுகாதாரம் மற்றும் பொது உதவிக்கான கரிசனையை” அரசின் எல்லா பிரிவுகளிலும் இருக்கவேண்டிய தேர்ச்சியாகக் கருதுகிறது. அரசியலமைப்பின் பன்னிரண்டாம் அத்தியாயம், உறுப்புரை 24, “சமூக ரீதியான ஏற்பாடுகள், சுகாதாரக் காப்பு மற்றும் பாதுகாப்பு” என்பன மத்திய அரசு மற்றும் மாநில அரசு இரண்டிற்குமான பொதுவான சட்டவாக்கும் திறனை வழங்கியுள்ளது. கோவிட்-19 தொற்றுப்பரவலின் ஆரம்பக் கட்டத்தில், மத்திய அரசு, மாநிலங்கள், மாநகர சபைகள் என்பவற்றுக்கிடையில் ஏற்பட்ட பிரச்சினைகளுக்குப் பின்னர், உச்ச மத்திய நீதிமன்றம், அனைத்து மத்திய அலகுகளும் குறித்த சுகாதாரப் பிரச்சினையைக் கையாள வேண்டிய நடவடிக்கைகளை எடுப்பதற்கு சமமான அதிகாரத்தைக் கொண்டுள்ளன எனத் தீர்மானித்தது.
இந்தக் கொள்ளைநோய்ப் பரவலின் தொடக்கத்தில், அரசாங்கம் கட்டுப்படுத்த முயன்ற ஒரேயொரு அரசியலமைப்பு உரிமை, தகவலை அணுகும் உரிமை ஆகும். இருந்தபோதிலும், இந்தக் கட்டுப்பாடும் உச்ச மத்திய நீதிமன்றத்தினால் இடைநிறுத்தப்பட்டது. பாெதுச் சுகாதார அவசரநிலை, தேசிய ரீதியில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகக் கருதப்பட்டதுடன் அது 188வது கட்டளைச் சட்டத்தினூடாக சுகாதாரச் செயலாளரினால், பெப்ரவரி 3, 2020 அன்று அறிவிக்கப்பட்டது. குறித்த கட்டளைச் சட்டம் நிறைவேற்று ஆணைகளை நடைமுறைப்படுத்துகிறது. நிறைவேற்று ஆணை 7.616, பாெதுச் சுகாதார அவசரநிலைகளின் போது சுகாதாரச் செயலாளரின் பங்கை கோடிட்டுக்காட்டிய போதிலும், அவருக்கான அதிகாரங்களை மட்டுப்படுத்துகிறது.
பிரேசில் தனிமைப்படுத்தும் சட்டத்தின் உறுப்புரை 24, அடிப்படையான சட்டக் கட்டமைப்பை வழங்குகிறது. ஆறு வாரங்களுக்குள், பிரேசிலின் 26 நாடுகளும், பிரேசிலியா எனும் கூட்டாட்சி மாவட்டமும் நிறைவேற்றுக் கட்டளைகளையும், சட்டங்களையும் பிரகடனப்படுத்தின. இவை பெரும்பாலும், தற்காலிகமான பொது அவசரநிலைகளையோ, அனர்த்தங்களையோ அறிவிப்பதாகவும், பரவலான சமூக இடைவெளி பேணும் நடவடிக்கைகளை பரிந்துரைப்பதாகவும், மக்களை வீட்டினுள்ளே இருக்க அறிவுறுத்துவதாகவுமே காணப்பட்டன. பிரேசிலில், கூட்டாட்சி நெறிமுறைச் சட்டங்கள் 1838ம், மாநிலச் சட்டங்கள் 2195ம், மாநகர நெறிமுறைச் சட்டங்கள் 45,083ம், கோவிட்-19 பிரச்சினைக்கான ஒரு தீர்வினைப் பெறுவதைக் கருத்திற்கொண்டு வழங்கப்பட்டன. காங்ரஸின் அனுமதியுடன், எதிர்ப்புகள் ஏதுமன்றி, தனிமைப்படுத்துதல் சட்டத்தின் மூலம், பிரதிநிதிகள் சபையில் முக்கியமான மாற்றங்கள் ஏற்படுத்தப்பட்டதன.
மத்திய அரசு, நிறைவேற்று ஆணைகளை வழங்குவதற்கான அதிகாரத்தை கொண்டிருந்த போதும், அது பிரயோகிக்கப்படவில்லை. சர்வதேச மற்றும் மாநிலங்களுக்கிடையிலான போக்குவரத்து, நோய்த்தடுப்பு, தனிமைப்படுத்தல் போன்ற விடயங்கள் தொடர்பான அமைச்சு கட்டளைச் சட்டங்களை வழங்கும் அதிகாரத்தையும் இது உள்ளடக்கியிருந்தது. அத்துடன், மாநகர சபை முதல்வர்கள், அரச ஒழுங்குமுறைகளின் அடிப்படையில், உள்ளக அளவில் நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள முடியும். இவ்வாறான வழிகளில் பிரேசில் கோவிட்-19 நோய்த்தொற்றுக்கு எதிரான செயற்பாடுகளை மேற்கொண்டுள்ளது.
Penned by Rtr. W.P. Hirushi Nawodya Weerasinghe
Translated to English by Rtr. Sanduni Kawya Mallawaarachchi
Translated to Tamil by Rtr. M.C.Kanula
Rotaract Club of Faculty of Law University of Colombo 