For a considerably long while now, you have been debating on the idea of a journal, of writing down your feelings deep down, or the conversations you pretend to have with someone you love. However, you could never do so, because the thought of putting everything down on paper, where someone passing might accidentally pick it up looking through you for who you are, was a prospect too scary for you. You had very carefully built-up walls, not to be forcefully and brutally brought down because someone was extremely curious.
The pandemic, however has changed your perspective on things and desperately calls for your feelings to be sorted out, to be checked and to be put into boxes, like apples you imagine.
You had always been close to her. She was always someone you could talk to. She was your confidant. She had suddenly been taken away, and you were shocked. She got sick, and you, out of your innocence and out of sheer belief in her goodness, believed that she would turn out fine. What you did not know then, is that one’s goodness does not protect one from death. It was inevitable!
When she was sick, you tended her, was next to her, and prayed for her. However, she seemed to have reached a sense of finality. She talked of leaving, you were devastated. However, when you were beckoned next to her bed, and she gave you her necklace that she had been wearing ever since you could remember, you panicked for the first time. Would she be saying her goodbyes? She had always chosen gestures over words to speak. The necklace did not feel relevant. You thought you had to cherish every single moment left with her, so you never left.
The next few days, you notice, she was back to normal. She spoke like she usually did, though a bit weak. One expected that, when she had been ill for a while. You chided yourself on your stupidity. You had panicked for no good reason. You had missed school for quite a long time then. You turned to her, and she was sleeping. You did not want to disturb her. You left. No Goodbye. When in the school van, back home from school, you thought, you shall give her necklace back.
You found the doors wide open at home, the furniture in the living room cleared to a side. A fine time they choose to clean the house, you thought. But, when you entered in, it struck you, she was no more. You were angry. There had been no final goodbyes. You asked them when it had happened, they told you that it had been a few hours ago. You wanted to scream, why had no one thought of informing you! But there was no one to scream at. Everyone was lost. you were not ready for it. You rebelled.
A few months passed and you located the necklace she had bequeathed, you looked at it hard and unblinking. You realized; she had wanted you to be ready, not to rebel. You quietened down. Still, there were passing moments of immense pain. You grieved.
Now, you look back, and know deep down, she is always there with you. She is with you living in your memories, in the form of her necklace, reminding you to live up to her legacy. You know now, that you have accepted.
කැරලි ගසන්න. දුක් වෙන්න. පිළිගන්න
ඔබ සැලකිය යුතු කාලයක් තිස්සේ, සඟරාවක් තුළ තිබූ, ඔබේ හැඟීම් ගැඹුරින් ලිවීම හෝ ඔබ ආදරය කරන කෙනෙකු සමඟ ඔබ මවාපාන සංවාද පිළිබඳ අදහස විවාද කරමින් සිටී. කෙසේ වෙතත්, ඔබට කිසි විටෙකත් එසේ කළ නොහැක, මන්ද, සියල්ල කඩදාසි මත තැබීමේ සිතුවිල්ල, ඔබ කවුදැයි සොයා බැලීමට අහම්බෙන් යමෙකු එය රැගෙන යා හැකි බැවින්, එම සිතුවිල්ල ඔබට ඉතා බියජනක විය හැක. ඔබ ඉතා පරිස්සමින් ගොඩනඟන ලද බිත්ති පැවතුණේ, යමෙකු අතිශයින් කුතුහලයෙන් සිටි නිසා බලහත්කාරයෙන් හා කුරිරු ලෙස බිම හෙළීමට නොවේ
කෙසේ වෙතත්, වසංගතය,යම් දේවල් පිළිබඳ ඔබේ ඉදිරිදර්ශනය වෙනස් කර ඇති අතර, ඔබ සිත තුළ පවතින මනංකල්පිත ඇපල්ගෙඩි කිහිපයක් මෙන්, ඔබේ හැඟීම් නිරාකරණය කිරීමට, පරීක්ෂා කිරීමට සහ පෙට්ටිවලට දැමීමට ආයාචනා කරමින් ඉල්ලා සිටී.
ඔබ සැමවිටම ඇයට සමීපව සිටියා. ඇය සැමවිටම ඔබට කතා කළ හැකි කෙනෙක් විය. ඇය ඔබේ විශ්වාසවන්තයා විය. ඇය හදිසියේම රැගෙන ගොස් ඇති අතර, ඔබ කම්පනයට පත් විය. ඇය අසනීප වූ අතර, ඔබ, ඔබේ නිර්දෝෂීභාවය සහ ඇගේ යහපත්කම පිළිබඳ දැඩි විශ්වාසය නිසා, ඇය යහපත් වනු ඇතැයි විශ්වාස කළා. ඔබ එදා නොදැන සිටි දෙය නම් කෙනෙකුගේ යහපත්කම කෙනෙකුව මරණයෙන් ආරක්ෂා නොකරන බවයි. එය නොවැළැක්විය හැකි විය!
ඇය අසනීප වූ විට, ඔබ ඇයව රැකබලා ගත්තා, ඇය අසල සිටියා, ඇය වෙනුවෙන් යාච්ඤා කළා. කෙසේ වෙතත්,ඇයගේ අවසානයට පැමිණ ඇති බවක් පෙනෙන්නට තිබුණි. ඇයව හදිසියේම ඔබෙන් ඈතට රැගෙන යන ලදී, ඔබ සහමුලින්ම කම්පනයට පත්වී ඇත. කෙසේ වෙතත්, ඇගේ ඇඳ අසලින් ඔබව ඇමතු විට, ඇය ඔබට මතක ඇති කාලයේ සිට පැළඳ සිටි ඇගේ මාලය ඔබට දුන් විට, ඔබ පළමු වරට කලබල විය. ඇය ඇයට සමු දෙනවාද? ඇය නිතරම කතා කිරීමට වචනවලට වඩා අභිනයන් තෝරාගෙන තිබුණි. මාලය වැදගත් දෙයක් බවට දැනුනේ නැත. ඇය සමඟ ඉතිරිව ඇති සෑම මොහොතක්ම ඔබ අගය කළ යුතු යැයි ඔබ සිතුවා, එබැවින් ඔබ කිසි විටෙකත් හැර ගියේ නැත.
ඊළඟ දින කිහිපය තුළ, ඇය නැවත සාමාන්ය තත්ත්වයට පත් වූ බව ඔබට පෙනේ. ටිකක් දුර්වල වුනත් ඇය කතා කලේ සාමාන්ය විදියට. ඇය ටික කලක් රෝගාතුරව සිටියදී,ඇයි හොඳ අතට හැරෙනු ඇතැයි එක් අයෙක් බලාපොරොත්තු විය. ඔබ ඔබේ මෝඩකම ගැන ඔබටම බැණ වැදුණා. හොඳ හේතුවක් නොමැතිව ඔබ කලබල විය. එතකොට ඔබට සෑහෙන කාලෙකින් ඉස්කෝලේ මඟහැරිලා තිබුණා. ඔබ ඇය දෙසට හැරී බලන විට, ඇය නිදාගෙන සිටියාය. ඔබට ඇයට බාධා කිරීමට අවශ්‍ය නොවීය.සමුගැනීම් කිසිවක් නොමැතිව ඔබ ගියා. ඉස්කෝලේ ඇරිලා ගෙදර එන ස්කූල් වෑන් එකේ එනකොට ඔයා හිතුවා ඔයා එයාට මාලය ආපහු දෙනවා කියලා.
ඔබ නිවසේ දොරවල් පුළුල් ලෙස විවෘතව ඇති අතර, විසිත්ත කාමරයේ ගෘහභාණ්ඩ පැත්තකට ඉවත් කර ඇත. ඔවුන් නිවස පිරිසිදු කිරීමට තෝරා ගන්නා හොඳ කාලයක්යයි ඔබ සිතුවා. නමුත්, ඔබ ඇතුළු වූ විට, එය ඔබට තදින් පහර දුන්නේය, ඇය තවදුරටත් සිටියේ නැත. ඔබ කෝපයට පත් විය. අවසන් සමුගැනීමක් තිබුණේ නැත. එය සිදු වූයේ කවදාදැයි ඔබ ඔවුන්ගෙන් ඇසුවා, ඔවුන් ඔබට පැවසුවේ එය පැය කිහිපයකට පෙර සිදු වූ බවයි. ඔබට කෑ ගැසීමට අවශ්‍ය විය, කිසිවෙකු ඔබව දැනුවත් කිරීමට සිතුවේ නැත්තේ ඇයි! ඒත් කෑගහන්න කෙනෙක් හිටියෙ නෑ. හැමෝම නැති වුණා. ඔබ එයට සූදානම් නොවීය. ඔබ කැරලි ගැසුවා.
මාස කිහිපයක් ගත වූ අතර, ඔබ ඇය දායාද කළ මාලය සොයා ගත්තා, ඔබ එය දෙස තදින් හා ඇසිපිය නොගසා බැලුවා. ඔබට යමක් අවබෝධ විය.එය නම්; ඇයට අවශ්‍ය වූයේ ඔබ කැරලි ගැසීමට නොව සූදානම්ව සිටීමටයි. ඔබ නිහඬ විය. එසේ වුවද ගතවෙමින් තිබුණේ අප්‍රමාණ වේදනාවකිනි. ඔබ දුක් වුණා.
දැන්, ඔබ ආපසු හැරී බලන්න, ගැඹුරින් දැනගන්න, ඇය සැමවිටම ඔබ සමඟ සිටින බව. ඔබේ මතකයන් තුළ ජීවත් වන ඇය ඔබ සමඟයි, ඇගේ මාලයේ ස්වරූපයෙන්, ඇගේ උරුමයට අනුව ජීවත් වීමට ඔබට මතක් කර දෙයි. ඔබ දැන් දන්නවා, ඔබ පිළිගත් බව.
கிளர்ச்சியாளர். க்ரிவ். ஏற்றுக்கொள்
கணிசமான நீண்ட காலமாக, நீங்கள் , உங்கள் உணர்வுகளை ஆழமாக எழுதுவது அல்லது நீங்கள் விரும்பும் ஒருவருடன் நீங்கள் பேசும் உரையாடல்கள் பற்றிய ஒரு பத்திரிகை பற்றி நீங்கள் விவாதித்து வருகிறீர்கள். இருப்பினும், உங்களால் ஒருபோதும் அவ்வாறு செய்ய முடியாது, ஏனென்றால் எல்லாவற்றையும் காகிதத்தில் எழுதி வைக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம், யாரோ ஒருவர் தற்செயலாக நீங்கள் யார் என்பதைத் தேடினால், அது உங்களுக்கு மிகவும் பயங்கரமான ஒரு ஏற்பாடாக அமையும். உங்களால் மிகவும் கவனமாகக் கட்டப்பட்ட சுவர்களைக் கொண்டிருந்தது யாரோ ஒருவர் உங்களைப் பற்றி மிகவும் ஆர்வமாக இருந்ததால் வலுக்கட்டாயமாகவும் கொடூரமாகவும் வீழ்த்தப்படுவதற்கல்ல.
எவ்வாறாயினும், தொற்றுநோய் உங்கள் கண்ணோட்டத்தை மாற்றியுள்ளது மற்றும் நீங்கள் கற்பனை செய்யும் ஆப்பிள்களைப் போல உங்கள் உணர்வுகளை வரிசைப்படுத்தவும், சரிபார்க்கவும், ஒரு பெட்டியினுள்ளே போட்டு வைக்கவும் தீவிரமாக அழைப்பு விடுக்கிறது.
நீங்கள் எப்போதும் அவளுடன் நெருக்கமாக இருந்தீர்கள். அவள் எப்போதும் நீங்கள் பேசக்கூடிய ஒருவளாக இருந்தாள். அவள் உங்கள் நம்பிக்கைக்குரியவளாக இருந்தாள். அவள் திடீரென்று அழைத்துச் செல்லப்பட்டாள், நீங்கள் அதிர்ச்சியடைந்தீர்கள். அவள் நோய்வாய்ப்பட்டாள், நீ, உன் அப்பாவித்தனத்தினாலும், அவளுடைய நல்ல குணத்தின் மீதான நம்பிக்கையினாலும், அவள் நன்றாக வருவாள் என்று நம்பினாய். அப்போது உங்களுக்குத் தெரியாதமலிருந்தது என்னவென்றால், ஒருவரின் நன்மை ஒருவரை மரணத்திலிருந்து பாதுகாக்காது. அது தவிர்க்க முடியாதது!
அவள் நோய்வாய்ப்பட்டிருந்தபோது, நீங்கள் அவளைப் பராமரித்தீர்கள், அவளுக்கு அருகில் இருந்தீர்கள், அவளுக்காக பிரார்தித்தீர்கள். இருப்பினும், அவள் ஒரு இறுதி உணர்வை அடைந்துவிட்டது போலுள்ளது. அவள் விலகிசெல்வதை பற்றி பேசினாள், நீங்கள் அழிந்துவிட்டீர்கள். இருப்பினும், அவள் படுக்கைக்கு அருகில் உங்களை கைகளையசைத்து அழைத்தபோது, உங்களுக்கு நினைவு தெரிந்ததிலிருந்து அவள் அணிந்திருந்த நகையை அவள் உனக்குக் கொடுத்தபோது, முதல் முறையாக நீங்கள் பீதியடைந்தீர்கள். அவள் விடைபெறுவாளா? அவள் எப்போதும் பேசுவதற்கு வார்த்தைகளை விட சைகைகளைத் தேர்ந்தெடுத்தாள். நெக்லஸ் பொருத்தமானதாக உணரவில்லை. அவளுடன் எஞ்சியிருக்கும் ஒவ்வொரு கணத்தையும் நீங்கள் மதிக்க வேண்டும் என்று நினைத்தீர்கள், அதனால் நீங்கள் ஒருபோதும் அவளை விட்டுச்செல்லவில்லை.
அடுத்த சில நாட்களில், நீங்கள் கவனிக்கிறீர்கள், அவள் இயல்பு நிலைக்குத் திரும்புகிறாள். கொஞ்சம் பலவீனமாக இருந்தாலும் வழக்கம் போல் பேசினாள். அவள் சிறிது காலமாக நோய்வாய்ப்பட்டிருந்தபோது, ஒருவர் எதிர்பார்க்கப்ட்டார்.. உங்கள் முட்டாள்தனத்தை நீங்களே திட்டிக் கொண்டீர்கள். எந்த காரணமும் இல்லாமல் நீங்கள் பீதியடைந்தீர்கள். நீங்கள் நீண்ட காலமாக பாடசாலையை தவறவிட்டீர்கள். நீங்கள் அவளிடம் திரும்பினீர்கள், அவள் தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். நீங்கள் அவளை தொந்தரவு செய்ய விரும்பவில்லை. நீங்கள் சென்றுவிட்டீர்கள். இது பிரிவு இல்லை. பள்ளியிலிருந்து வீடு திரும்பி பள்ளி வேனில் வரும்போது, அவளுடைய நகையைத் திரும்பக் கொடுக்க வேண்டும் என்று நினைத்தீர்கள்.
நீங்கள் வீட்டில் கதவுகள் அகலமாகத் திறந்திருப்பதைக் கண்டீர்கள், பிரதான அறையில் உள்ள தளபாடங்கள் ஒரு பக்கமாக அகற்றப்பட்டிருந்தன. இது அவர்கள் வீட்டை சுத்தம் செய்ய ஒரு நல்ல நேரம் என நீங்கள் நினைத்தீர்கள். ஆனால், நீங்கள் உள்ளே நுழைந்ததும், அது உங்களைத் தாக்கியது, அவள் இப்போது இல்லை. நீங்கள் கோபமாக இருந்தீர்கள். இறுதி விடைபெறுகை எதுவும் இருக்கவில்லை. அது எப்போது நடந்தது என்று நீங்கள் அவர்களிடம் கேட்டீர்கள், சில மணிநேரங்களுக்கு முன்பு என்று அவர்கள் சொன்னார்கள். நீங்கள் கத்த விரும்பினீர்கள், உங்களுக்குத் தெரிவிக்க யாரும் ஏன் நினைக்கவில்லை! ஆனால் கத்துவதற்கு யாரும் இல்லை. அனைவரும் தொலைந்து போனார்கள். நீங்கள் அதற்கு தயாராக இல்லை. நீங்கள் கலகம் செய்தீர்கள்.
சில மாதங்கள் கடந்துவிட்டன, அவள் கொடுத்த நகையை நீங்கள் கண்டுபிடித்தீர்கள், நீங்கள் அதை கடினமாகவும் கண் இமைக்காமல் பார்த்தீர்கள். உணர்ந்து கொண்டாய்; நீங்கள் கிளர்ச்சி செய்யாமல் தயாராக இருக்க வேண்டும் என்று அவள் விரும்பினாள். நீங்கள் அமைதியாகிவிட்டீர்கள். ஆனாலும், மிகுந்த வேதனையின் தருணங்கள் கடந்துகொண்டிருந்தன. நீ வருத்தப்பட்டாய்.
இப்போது, நீங்கள் திரும்பிப் பார்க்கிறீர்கள், ஆழமாக அறிந்து கொள்ளுங்கள், அவள் எப்போதும் உங்களுடன் இருக்கிறாள். அவள் உன் நினைவுகளில் வாழும் உன்னுடன் இருக்கிறாள், அவளுடைய கழுத்தணியின் வடிவத்தில், உன்னுடனே வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறாள். அவளுடைய மரபுக்கு ஏற்ப வாழ நினைவூட்டுகிறாள். நீங்கள் ஏற்றுக்கொண்டீர்கள் என்பது இப்போது உங்களுக்குத் தெரியும்.
Penned by Rtr. Farhath Rhysa
Translated to Sinhala by Rtr. Arjuna Anuruddha Jayasinghe.
Translated to Tamil by Rtr. Hindhuja Ganeshan
Rotaract Club of Faculty of Law University of Colombo 